Ποτέ δε γνώρισα κάποιον που να τον τσάκισαν στο ξύλο.Όλοι μου οι γνωστοί, πρωταθλητές υπήρξανε σε όλα.
Εγώ, τόσες φορές χυδαίος, φαύλος κι ελεεινός,
τόσες φορές αδιαφιλονίκητα παράσιτο,
ασυγχώρητα βρόμικος,
εγώ, που τόσες φορές δεν είχα την υπομονή να κάνω μπάνιο,
εγώ, που τόσες φορές υπήρξα γελοίος, ο παράλογος,
που πεδικλώθηκα δημοσίως στα χαλιά των καλών τρόπων,
που υπήρξα γελοίος, μικροπρεπής και υπερόπτης,
που υπέμεινα εξευτελισμούς σιωπηλά,
που όταν δεν σιώπησα, έγινα ακόμα πιο γελοίος,
εγώ, που έκανα αστεία με τις καθαρίστριες του ξενοδοχείου,
εγώ, που έπιασα το νόημα από το κλείσιμο του ματιού των εργατών του λιμανιού,
εγώ που διέπραξα οικονομικές ατασθαλίες, που δανείστηκα χωρίς να ξεπληρώσω,
εγώ, που όταν ήρθε η ώρα της γροθιάς, έσκυψα το κεφάλι για να την αποφύγω,
εγώ, που υπέφερα την αγωνία των γελοίων μικροπραγμάτων,
εγώ, αποδεικνύω πως δεν έχω όμοιό μου σε τούτον τον κόσμο.
Όλος ο κόσμος που γνωρίζω και μιλάει μαζί μου
ποτέ δεν διέπραξε μια γελοία πράξη, ποτέ δεν ταπεινώθηκε,
δεν υπήρξαν παρά πρίγκιπες - όλοι αυτοί πρίγκιπες - στη ζωή...
Και τι δε θα’δινα για ν' ακούσω κάποιου την ανθρώπινη φωνή,
που θα ομολογούσε όχι μιαν αμαρτία, αλλά μιαν ατιμία•
που θα διηγιόταν όχι μια βίαιη πράξη, αλλά μια δειλή!
Όχι, όλοι είναι το Ιδανικό, να τους ακούω και μου μιλούν.
Υπάρχει κανείς σ' αυτό τον κόσμο που να μου ομολογήσει
πως έστω μια φορά ήταν κακός;
Ω πρίγκιπες, αδέλφια μου.
Βλάκες, είμαι μπουχτισμένος από ημίθεους!
Πού έχει ανθρώπους σ' αυτό τον κόσμο;
Δηλαδή εγώ είμαι ο μόνος
λαθεμένος και κακός σ' αυτή τη γη;
Μπορεί οι γυναίκες να μην τους αγάπησαν,
Μπορεί να τους πρόδωσαν-αλλά ποτέ τους δεν υπήρξαν γελοίοι!
Κι εγώ, που υπήρξα γελοίος χωρίς να με προδώσουν,
πώς μπορώ να μιλώ με τους ανωτέρους μου χωρίς να τρέμω;
Εγώ, που υπήρξα ελεεινός, στην κυριολεξία ελεεινός,
ελεεινός με την ταπεινή και ποταπή έννοια της
ελεεινότητας.
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου