Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Isidore Lucien Ducasse - Comte De Lautreamont / Poem

Δεν υπάρχουν σχόλια
«Ωστόσο δεν παραπονιέμαι. Δέχτηκα τη ζωή σαν τραύμα, κι απαγόρευσα στην αυτοκτονία να θεραπεύσει την ουλή.

Θέλω να βλέπει ο Δημιουργός, την κάθε στιγμή της αιωνιότητάς του, εμένα , το χαίνον ρήγμα.

Είναι η ποινή που του επιβάλλω. Τα άλογα δεν πρέπει ν’ ακούσουν αυτά που λέμε.

Θα μπορούσαν ίσως και να μας καταλάβουν αγαπημένε γυιε του ωκεανού.

Κακό δικό τους –γιατί θα υπέφεραν ακόμα πιο πολύ!

Τα άλογά μας, κάλπαζαν κατά μήκος της όχθης, σα να δραπέτευαν απ’ το βλέμμα του ανθρώπου»
---------------------------------------------------

«Ρίχνω ένα βλέμμα ικανοποίησης στη διπλή ύπαρξη που με συνθέτει, και βρίσκω τον εαυτόν μου ωραίον!».

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου