Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λουντέμης Μενέλαος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014
Λουντέμης Μενέλαος - Ένα παιδί μετράει τ'άστρα
Mια μέρα κάθισε και παίδεψε το κεφάλι του. Το
'βαλε κάτω και το παίδεψε, το 'πλεξε όπως είδε να κάνουν οι γύφτοι με το
καλάθι. Στο τέλος το βρήκε: Θα 'πιανε φιλία με τα βιβλία. Θα γύρευε να
μάθει από κει, αυτά που του 'κρυβαν οι μεγάλοι πίσω
απ' τα παραμύθια που λέγανε αυτοί οι μικροί χάρτινοι «παππούδες» που
κάθονται στα γόνατά σου και σου λένε τις ιστορίες τους χωρίς καμώματα
και παρακάλια.Μα στο χωριό, που δούλευε παραπαίδι, δεν είχε χαρτοπουλειά. Έπρεπε, λοιπόν, να παρακαλέσει κανένα μπάρμπα απ' αυτούς που κατεβαίνανε στην πολιτεία και πουλούσανε το καλαμπόκι τους να του φέρει ένα. Και μια μέρα αυτό έγινε. Έπιασε έναν τέτοιο γερούλη, του 'βαλε στη χούφτα καναδυό μεταλλίκια και, «σε παρακαλώ», του λέει, «αν βρεις, εκεί που πας, κανένα βιβλίο που να λέει καλές ιστορίες, πάρ' το μου. Ε; Πολύ θα σε περικαλέσω, όμως...».
Έβαλε ο παππούς τα μεταλλίκια στην απαλάμη του, τα πασπάτεψε με το δάχτυλο, αναποδογύρισε ένα, για να δει τι έχει από κάτω... έστρωσε με το δάχτυλο τα μουστάκια του... και του τα 'δωσε πίσω. «Πάρ' τα», του λέει. «Αν τα χαρτιά λένε καλά παραμύθια... μου τα λες και μένα και ξεχρεώνουμε. Αν, πάλι, δε λένε, θα σου πάρω ένα αυτί. Ε;...». Το παιδί τρόμαξε. Ο γέρος τότε έβαλε τα γέλια... «Άιντε, άιντε... Σύχασε...», είπε. «Δε σου παίρνω αυτί, σου παίρνω ένα μεταλλίκι. Σύμφωνοι;».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
.JPG)
