Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Mallarmé Stéphane. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014
Stephane Mallarme / Poem - Αγωνία
Δεν θα έρθω το βράδυ αυτό το σώμα σου να νικήσω, ω κτήνος
Όπου οι αμαρτίες ενός λαού πηγαίνουν, μήτε να σκάψω
Μέσα στ'ακάθαρτα μαλλιά σου μια λυπημένη θύελλα
Κάτω από την ανία την ανίατη που χύνει το φιλί μου:
Γυρεύω στο κρεβάτι σου τον ύπνο τον βαρύ δίχως όνειρα
Να σέρνονται κάτω απ'τις άγνωστες κουρτίνες της τύψης,
Και που ν'απολαύσεις μπορείς μετά απ'τα μαύρα ψέματά σου,
Εσύ που για την ανυπαρξία πιο πολλά απ'τους νεκρούς γνωρίζεις:
Επειδή η Διαστροφή, που την έμφυτή μου ευγένεια φθείρει,
Μ'έχει όπως κι εσύ με τη στειρότητά της σημαδέψει,
Αλλά εφόσον το πέτρινό σου στήθος κατοικείται
Από μια καρδιά που κανενός ανομήματος το δόντι δεν πληγώνει,
Δραπετεύω, ωχρός, αφανισμένος, απ'το σάβανό μου στοιχειωμένος,
Έντρομος μην τυχόν πεθάνω την ώρα που πλαγιάζω μόνος.
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014
Stéphane Mallarmé / Poem - Φανέρωση / Apparition
Το φεγγάρι θλιβόταν. Σεραφείμ εν μέσω λυγμώνΟνειρευόμενα, το τόξο στα δάχτυλα, στην ησυχία των λουλουδιών
Των αιθέριων, εκτόξευαν ετοιμοθάνατες βιόλες
Λευκά δάκρυα που γλιστρούσαν στο μπλε της στεφάνης.
-Ήταν η ευλογημένη μέρα του πρώτου σου φιλιού.
Η ονειροπόλησή μου αγαπώντας να με βασανίζει
μεθούσε επιδέξια με το άρωμα της θλίψης
Που χωρίς λύπη και χωρίς προσπάθεια αφήνει
Τον θερισμό ενός Ονείρου στην καρδιά που το έχει συλλέξει.
Περιπλανιόμουν λοιπόν, το μάτι καρφωμένο στο γερασμένο πεζοδρόμιο
Όταν με τον ήλιο στα μαλλιά, μέσα στο δρόμο
Και μες στο απόβραδο, μου φανερώθηκες γελώντας
Και νομίσα ότι είδα τη νεράιδα με το διάφανο καπέλο
Που κάποτε απ' τους ωραίους ύπνους μου των χαΪδεμένων μικράτων
Περνούσε, πάντα αφήνοντας από τα μισάνοιχτά της χέρια
να πέφτουν λευκές συστάδες από ευωδιαστά αστέρια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
.JPG)
