Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Pessoa Fernando. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 17 Μαΐου 2015
Alvaro de Campos / Fernando Pessoa: Δεν ξέρω...
Δεν επαναλαμβάνομαι. Είναι το video αυτού του πολυαγαπημένου ποιήματος!
Τετάρτη 13 Μαΐου 2015
Αφέθηκα λίγο....
 |
| Photo: Memy K Ios |
Δεν ξέρω. Μου λείπει ένα νόημα, ένα χάδι
Για τον έρωτα, τη δόξα, τη ζωή...
Σε τι χρησιμεύει οποιοδήποτε γεγονός
Ή οποιαδήποτε ιστορία;
Είμαι μόνος, μόνος όσο κανείς δεν ήταν,
Άδειος μέσα μου, χωρίς αύριο ή χθες.
Οι στιγμές περνούν χωρίς να με κοιτάζουν,
Περνούν πολλές, χωρίς το βήμα τους να είναι ελαφρύ.
Αρχίζω να διαβάζω, αλλά με κουράζει
Αυτό που ακόμη δεν διάβασα.
Θέλω να σκεφτώ αλλά με πονάει
Το ότι σε συμπεράσματα πρέπει να φτάσω.
Το όνειρο με βαραίνει πολύ πριν το δω. Αν νιώσω κάτι,
Είναι σαν οποιοδήποτε κάτι, που έχω ήδη νιώσει.
Δεν είμαι τίποτα, φιγούρα μιας νουβέλας,
Χωρίς ζωή, θάνατο υλικό, μια ιδέα,
Ένα οποιοδήποτε πράγμα που τίποτα
Ωφέλιμο ή ανώφελο δεν κάνει,
Ένας ίσκιος σ' ένα ανύπαρκτο δάπεδο, ένα όνειρο σ' έκσταση.
Alvaro de Campos (F. Pessoa)
Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015
Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014
Fernando Pessoa / Poem - Autopsychography
And feigns so thoroughly, at last
He manages to feign as pain
The pain he really feels,
And those who read what once he wrote
Feel clearly, in the pain they read,
Neither of the pains he felt,
Only a pain they cannot sense.
And thus, around its jolting track
There runs, to keep our reason busy,
The circling clockwork train of ours
That men agree to call a heart.
Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014
Fernando Pessoa / Poem - 11-5-1928
Αλλά αυτό που εγώ δεν υπήρξα, αυτό που δεν έκανα,Αυτό που δε θέλησα ούτε να ονειρευτώ,
Αυτό που τώρα βλέπω ότι θα έπρεπε να είχα κάνει,
Αυτό που μόνο τώρα βλέπω καθαρά
Ότι θα έπρεπε να είχα γίνει,
Αυτό είναι που είναι πεθαμένο, πιο μακριά απ'όλους τους θεούς,
Αυτό - που θα ήταν το καλύτερο κομμάτι από μένα -
Ούτε οι θεοί δεν μπορούν ζωή πια να του δώσουν.
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014
Fernando Pessoa / Poem - Ποιήμα σε ευθεία γραμμή
Ποτέ δε γνώρισα κάποιον που να τον τσάκισαν στο ξύλο.Όλοι μου οι γνωστοί, πρωταθλητές υπήρξανε σε όλα.
Εγώ, τόσες φορές χυδαίος, φαύλος κι ελεεινός,
τόσες φορές αδιαφιλονίκητα παράσιτο,
ασυγχώρητα βρόμικος,
εγώ, που τόσες φορές δεν είχα την υπομονή να κάνω μπάνιο,
εγώ, που τόσες φορές υπήρξα γελοίος, ο παράλογος,
που πεδικλώθηκα δημοσίως στα χαλιά των καλών τρόπων,
που υπήρξα γελοίος, μικροπρεπής και υπερόπτης,
που υπέμεινα εξευτελισμούς σιωπηλά,
που όταν δεν σιώπησα, έγινα ακόμα πιο γελοίος,
εγώ, που έκανα αστεία με τις καθαρίστριες του ξενοδοχείου,
εγώ, που έπιασα το νόημα από το κλείσιμο του ματιού των εργατών του λιμανιού,
εγώ που διέπραξα οικονομικές ατασθαλίες, που δανείστηκα χωρίς να ξεπληρώσω,
εγώ, που όταν ήρθε η ώρα της γροθιάς, έσκυψα το κεφάλι για να την αποφύγω,
εγώ, που υπέφερα την αγωνία των γελοίων μικροπραγμάτων,
εγώ, αποδεικνύω πως δεν έχω όμοιό μου σε τούτον τον κόσμο.
Όλος ο κόσμος που γνωρίζω και μιλάει μαζί μου
ποτέ δεν διέπραξε μια γελοία πράξη, ποτέ δεν ταπεινώθηκε,
δεν υπήρξαν παρά πρίγκιπες - όλοι αυτοί πρίγκιπες - στη ζωή...
Και τι δε θα’δινα για ν' ακούσω κάποιου την ανθρώπινη φωνή,
που θα ομολογούσε όχι μιαν αμαρτία, αλλά μιαν ατιμία•
που θα διηγιόταν όχι μια βίαιη πράξη, αλλά μια δειλή!
Όχι, όλοι είναι το Ιδανικό, να τους ακούω και μου μιλούν.
Υπάρχει κανείς σ' αυτό τον κόσμο που να μου ομολογήσει
πως έστω μια φορά ήταν κακός;
Ω πρίγκιπες, αδέλφια μου.
Βλάκες, είμαι μπουχτισμένος από ημίθεους!
Πού έχει ανθρώπους σ' αυτό τον κόσμο;
Δηλαδή εγώ είμαι ο μόνος
λαθεμένος και κακός σ' αυτή τη γη;
Μπορεί οι γυναίκες να μην τους αγάπησαν,
Μπορεί να τους πρόδωσαν-αλλά ποτέ τους δεν υπήρξαν γελοίοι!
Κι εγώ, που υπήρξα γελοίος χωρίς να με προδώσουν,
πώς μπορώ να μιλώ με τους ανωτέρους μου χωρίς να τρέμω;
Εγώ, που υπήρξα ελεεινός, στην κυριολεξία ελεεινός,
ελεεινός με την ταπεινή και ποταπή έννοια της
ελεεινότητας.
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014
Fernando Pessoa / Quote - I’m Beginning to Know Myself. I Don’t Exist
I’m beginning to know myself. I don’t exist. I’m the gap between what I’d like to be and what others have made me, Or half of this gap, since there’s also life… That’s me. Period. Turn off the light, shut the door, and get rid of the slipper noise in the hallway. Leave me alone in my room with the vast peace of myself. It’s a shoddy universe.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
.JPG)
