Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Μπ. Μπρεχτ / Ποιήμα - Σάουνα και Συνουσία - Της ματρόνας το Τραγούδι

Δεν υπάρχουν σχόλια
Λένε, ω, λένε που το κόκκινο φεγγάρι στα νερά
πάνω, κάνει τση κοπέλες που το βλέπουν να μελώνουν,
και μιλούν ο κόσμος, πάντα, για τ’ αντρός την εμορφιά,
που μαυλίζει τα κορίτσια….Λόγια χο-χο-χο του κώλου!

Βρε σεις…..έρωτες, βρε, ελόγου μου είδα, και λυμένα μέλη,
άμα μπρόβελνε η Μαρία, αχ, η νταρντάνα, η «Δε-Με-Μέλλει»,
κι άκου με το τι σου λέω και δώσε βάση:
Μάτια μου, η καλή κοπέλα τους ερώτους δεν τσου θέλει
μ’ έναν άντρα που για πάρτη της δε βγάνει να χαλάσει.
Όμως, δες, μπορεί να λυώσει απ’ αγάπη για τον μάγκα
τον κιμπάρη, που με στίμη και σωστά θαν την ζυγιάσει.
Ποιος ο λόγος; Μα ο παράς ξυπνάει αισθήματα κι αισθήσεις
όπως είναι, φως μου, ανέκαθεν γνωστόν τοις πάσι.

Μωρ’, τι να σου κάνει τώρα το φεγγάρι στα νερά,
άμα δεν υπάρχει μία, μάνα μου, να πορευτείς.
και ποια κάλλη και ποια λούσα και της άλλης κι εκεινού,
όταν, μάγκα μου, μονίμως είσαι ρέστος και ταπής.

Βρε σεις…..έρωτες, βρε, ελόγου μου είδα, και λυμένα μέλη,
άμα μπρόβελνε η Μαρία, αχ, η νταρντάνα, η «Δε-Με-Μέλλει»,
κι άκου με το τι σου λέω και δώσε βάση:
Πώς ο μεν και πώς η δε ναν τηνε φτιάξουνε, κι εν τέλει
με μεράκι κι ασικλίκι το ντουέτο να πλαγιάσει
που’ χουν αδειανό στομάχι,……που’ ναι νηστικά αρκούδια;
Όχι, αγόρι μου, αποκλείεται – τα λιμά δεν γίνονται άσοι!
Ζήτω η μάσα, κι ο παράς ξυπνάει αισθήματα κι αισθήσεις
Όπως είναι, φως μου, ανέκαθεν γνωστόν τοις πάσι.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου