Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Nicolas Gilbert / Poem - Ο απελπισμένος εραστής

Δεν υπάρχουν σχόλια
Δάση ερημικά και σκοτεινά,
Φθάνω, από τους πόνους σπαραγμένος,
Κάτω από τις μεγαλοπρεπείς σας τις σκιές,
Της ανάπαυσης που μ'αποφεύγει τις χαρές ν'αναπνεύσω.

Επιδιώξτε, μάταιοι θνητοί, των άστεων τον ορυμαγδό
Αυτό που γοητεύει τα μάτια σας είν'στα δικά μου φρίκη:
Αυτές οι πένθιμες καταφυγές, αυτή η επιβλητική σιγή,
Ορίστε τι μπορεί στη δική μου την καρδιά  να φέρει ταραχή.

Δέντρα, αποκριθείτε μου!.....Κρύβετε τη Συλβή μου
Συλβή, ω Συλβή μου!....Εκείνη δεν μ'ακούει.
Τύραννοι ετούτων των δασών, μήπως μου τη γητέψατε;
Αλίμονο! μάταια αναζητώ των βημάτων της τ'αχνάρια.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου