Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Aloysius Bertrand / Poem - Το σεληνόφως (1827)

1 σχόλιο

Την ώρα που ξεχωρίζει την μια μέρα από την άλλη, όταν η πολιτεία κοιμάται σιωπηλή, ξύπνησα μια νύχτα χειμωνιάτικη αναπηδώντας, ωσάν να είχα ακούσει να προφέρεται δίπλα μου το όνομά μου.

Το δωμάτιό μου ήταν μισοσκότεινο, η σελήνη ντυμένη με μια εσθήτα αέρινη, σαν μια νεράιδα λευκή, τον ύπνο μου φύλαγε, και μου χαμογελούσε μέσα απ'τα τζαμωτά.

Μια περίπολος νυχτερινή περνούσε στο δρόμο, ένα σκυλί δίχως καταφύγιο ούρλιαζε πάνω στο έρημο σταυροδρόμι και ο γρύλος μέσα στο σπιτικό μου τραγουδούσε.

Σύντομα οι θόρυβοι αυτοί σταδιακά εξασθένισαν: η νυχτερινή περίπολος είχε απομακρυνθεί, μια πόρτα ανοίχτηκε στο φτωχό εγκαταλελειμμένο σκυλί και ο γρύλος, κουρασμένος να τραγουδά, είχε αποκοιμηθεί.

Κι εγώ, μόλις που από'να όνειρο είχα βγει, με τα μάτια θαμπωμένα ακόμα από τα θαύματα ενός κόσμου άλλου, όλα όσα με περιέβαλαν ήταν ένα δεύτερο όνειρο για μένα.

Ω! πόσο γλυκό είναι να ξυπνάς, στη μέση της νυχτιάς, όταν η σελήνη, που μυστηριωδώς γλιστρά μέχρι το προσκεφάλι σου, σε ξυπνά με ένα μελαγχολικό φιλί!

Photo: Irene Rmg

1 σχόλιο :

  1. Ήταν ο πρώτος Γάλλος ποιητής, που έγραψε ποιήματα σε πρόζα! Μαζί με τον Nerval, φώτισαν με το μαύρο φως τους τον γαλλικό ρομαντισμό. Ενέπνευσε τους Mallarme, Breton, Baudelaire....... Ο δε Gaspard de la Nuit υπήρξε πρότυπο του τελευταίου για το δικό του Spleen de Paris.

    ΑπάντησηΔιαγραφή