Αυτοί που έχουν πόρνες για ερωμένες
Είναι ευτυχείς, κεφάτοι και χορτάτοι
Όσο για μένα, τα μπράτσα μου έχουν σπάσει
Επειδή σύννεφα έχω αγκαλιάσει.
Είναι χάρις στα άμοιαστα αστέρια
Που φλέγονται στους μυχούς του ουρανού,
Που τα αναλωμένα μάτια μου δε βλέπουν
Παρά των ήλιων αναμνήσεις.
Μάταια θέλησα του σύμπαντος
Να βρω το πέρας και το μέσο
Κάτω από δεν ξέρω ποιο μάτι πύρινο
Νιώθω το φτερό μου που τσακίζει.
Και καμένος απ'τον έρωτα της ομορφιάς,
Δε θα έχω την ύψιστη τιμή
Το όνομά μου στην άβυσσο να δώσω
Που για τάφος θα μου χρειαστεί.
* Μια ζωή χαμένη στους τεχνητούς παραδείσους, με έρωτες παθιασμένους και ακραίες ταλαντώσεις μεταξύ του Ιδανικού και της Μελαγχολίας......
.JPG)
ΟΛΕΣ ΟΙ ΖΩΕΣ...ΚΑΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ...ΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΟΝΕΙΡΑ...ΞΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΑΡΚΑ...ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΝΑ ΞΕΧΕΙΛΩΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη κι αυτές που επιμένουν για το αντίθετο. Αυτό που δεν μπορείς να πολεμήσεις, μάθε να το αγαπάς :-)
Διαγραφή