Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

Δημήτρης Λιαντίνης – Homo Educandus

Δεν υπάρχουν σχόλια
«Να ζεις με πλήθουσα γύρω σου τη σιωπή, και τα λόγια σου, όταν χρειάζουνται, να πέφτουν μετρημένα σαν τις καμπανιές της Μεγάλης Παρασκευής. Αυτό είναι περίπου το ιδεώδες του εσθλού*.

Να γελάς, όταν τα πράγματα γίνουνται απότομα σοβαρά, και στο βουβό σχήμα των προσώπων γράφεται μια πολύ μακρυνή προσδοκία. Έτσι που να φαίνεται ότι υπάρχει το βάθος.

Και να θλίβεσαι, όταν το γελοίο διατρέχοντας όλα τα στάδια της έκφρασής του φτάνει στο αδιέξοδο: ντρέπεται δηλαδή τον ίδιο τον εαυτό του.»

 «Η λέξη εσθλός έχοντας τη ρίζα της στο ρήμα ειμί (Βλ. Nietzsche II, 776) σημαίνει εκείνον που
ε ί ν α ι. Εκείνον που υπάρχει έξω από τις μεταβλητές του γίγνεσθαι, τις συνθήκες της ροής και τους όρους της κύκλησης. Εσθλός είναι ο αληθινός, ο πραγματικός, ο όντας με την παρμενίδεια σημασία του όρου.»

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου