«Το κριτήριο της ανθρώπινης αρετής δεν το δίνει ποτέ το περίσσευμα, αλλά πάντα το υστέρημα.Η τιμή, που προσδίνει στον πλούσιο ευεργέτη η ευεργεσία του, είναι άδηλο χάρισμα και το μόνο που ημπορεί είναι να τον απαλλάσσει από την κατηγορία, όχι όμως να τον φορτώνει και με τον έπαινο.
Κανείς δεν ημπορεί να αποδείξει ότι ο χορτασμένος που δεν έκλεψε, δεν θα εγινόταν κλέφτης, εάν πεινούσε.
Δεν είναι απόδειξη φιλοπατρίας και αλτρουισμού το ότι ο Σολωμός κάποιο μεσημέρι ακούγοντας το αδιάκοπο κανόνισμα του Μισολογγιού δεν έφαγε περιστέρια από τη λύπη του, αλλά ελιές. Και είναι τουλάχιστον ανόητη η τακτική αυτών που επιχείρησαν με τέτοιες κωμικότητες να υπερασπίσουν την ελληνοπρέπεια και τη φιλαλληλία του ποιητή. Τέτοιοι προπηλακισμοί από συνήγορους αχρηστεύουν τη διάθεση των κατηγόρων.
Κανείς και για τίποτα δεν ημπορεί να υπερασπίσει τον πλούσιο. Μόνον εκείνοι, που γεννήθηκαν αθέλητα πλούσιοι και πεθάνανε ηθελημένα φτωχοί, ετίμησαν τον πλούτο.»
.JPG)
Δεν τα παίρνεις τα ρημαδια μαζί σου. Οτι φας, οτι πιεις και ότι αρπάξει ο κωλος σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά!!!!! Ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, όλοι μας κρινόμαστε. Για το πολύ, το λίγο, το καθόλου μας. Εν πάση περιπτώσει, όταν σου κάνουν τη χάρη να σε κατηγορήσουν - όπερ σημαίνει κάτι έκανες (άξιο ή ανάξιο ίδωμεν), τότε μην τρως τα λυσσακά σου να τους αποδείξεις ότι δεν είναι έτσι. Άσε να το κάνουν εκείνοι για σένα. Πέραν τούτου, τα τελευταία χρόνια πολλά αρπάζει ο κώλος μας ;-)
Διαγραφή